Wat anderen zeggen over ons

(Oud)stagiaires

"Ik heb het genoegen gehad om stage te mogen lopen in het schooljaar 2011-2012. Op dat moment volgde ik de opleiding paardenhouderij management niveau 4 op het Prinsentuin College in Breda. 

Samen met Tisha, Harry, Joeri, Jill en Michelle waren we een team. Op dat moment was Sam(antha) onze stagebegeleider. 

We begonnen iedere dag met de paarden voeren en buiten zetten. Daarna was het koffietijd en werd de planning van de ochtend besproken. De planning werd opgedeeld in activiteiten. In tweetallen werden de activiteiten uitgevoerd. Zeker in het proces van leren, werd je altijd aan een 'ervaren' iemand gekoppeld. Dat kon een stagiair, Samantha, Robert of Joriene zijn. Het werd een keer voor gedaan en vervolgens mocht je het zelf doen. Bij het zelf doen, mocht je fouten maken. Er werd veel geïnvesteerd om zelf het inzicht te krijgen wat er minder goed ging en wat de volgende keer beter zou kunnen. Dit werd vooral gedaan door het stellen van activerende vragen. 

Er waren in die tijd ook al leuke activiteiten georganiseerd. Tijdens de blokstage deden tweetallen iedere lunch iets lekker maken. We mochten zelf een boodschappenlijst maken en naar de winkel. Was je iets vergeten, dan mocht je terug. De ander mocht dan aan de rest vertellen dat de lunch wat later was. Dit is maar een activiteit van de velen. Iedere activiteit heeft de basis dat je verantwoordelijk draagt voor wat je doet. Wanneer iets niet gaat als gepland, dan wordt dat aan de rest van het team verteld. Je deelt de verantwoordelijkheid en ervaart wat de gevolgen zijn. Door te reflecteren en een doel te stellen voor de volgende keer blijf je leren. Door de kleine en concrete doelen was er dan ook altijd een mooie groei in de ontwikkeling van mijzelf, maar ook dat van mijn teamgenoten. Je wilde op deze manier ook blijven leren. 

Ik noem de andere stagiaires en begeleiders teamgenoten, omdat we dat waren naar mijn gevoel. We deden dingen samen, vroegen hulp aan elkaar als we iets niet voor elkaar kregen. Binnen het team was er geen ik-gevoel, maar een wij-gevoel. Op een gegeven moment deden we ook elkaars kwaliteiten inzetten en werden we elkaars leermeester. We hadden respect voor elkaar en spraken dat uit. 

Ik ben nu een afgestudeerde docent. Samenvattend kan ik zeggen dat de basisbehoeften van een veilige leeromgeving (Ryan & Deci, 2000): competentie, relatie en autonomie er altijd zijn geweest voor de intrinsieke motivatie. 

Ik gebruik mijn herinneringen van Stal Beks over een team zijn bij mijn leerlingen en collega's. Stal Beks heeft mij dus een geweldige basis gegeven, waar ik nu nog steeds profijt van heb. Grote dank vooral aan Sam, Robert en Joriene. 

Met vriendelijke groet, 

Nicole van Ommen"

(Oud)stagiaires

Ouders

Derden